Pierwowzorem samolotu obserwacyjnego LWS-3 "Mewa" był opracowany w 1935r. przez inż. Z. Ciołkosza projekt PZL P.40. Miał to być dwumiejscowy górnopłat z krytą kabiną napędzany silnikiem gwiazdowym G-1620 Mors lub licencyjnym PZL-Bristol Pegasus VIII. Zimą 1935/36r. konstruktor przeniósł się do LWS (miał tam podjąć pracę przy wdrażaniu produkcji seryjnej LWS-4 "Żubr") zabierając ze sobą projekt, którego oznaczenie zmieniono na LWS-3 "Mewa".

Projekt konstrukcyjny "Mewy" opracował inż. J. Teisseyre. Samolot miał być zastrzałowym górnopłatem o starannej aerodynamice. Jego konstrukcja nawiązywała do zwycięskiego w Challenge'u 1934r. RWD-9 oraz do sanitarnego LWS-2. Napęd LWS-3 miał stanowić francuski silnik gwiazdowy Gnome-Rhone Mars o mocy 680 KM. Projekt zyskał uznanie władz wojskowych, które poszukiwały samolotu mogącego zastąpić starzejące się RWD-14 "Czapla" i Lublin R-XIII. Na początku 1937r. Departament Lotnictwa MSWojsk. zamówił w wytwórni 3 prototypy. Pierwszy z nich, oznaczony LWS-3/I został oblatany w listopadzie tego samego roku przez Władysława Szulczewskiego. Samolot wykazywał jednak słabą stateczność, był także trudny w pilotażu. Po powiększeniu usterzenia pionowego prototyp oblatano powtórnie w marcu 1938r. Drugi prototyp (LWS-3/II), na którym zastosowano opuszczane w locie usterzenie pionowe dla polepszenia pola ostrzału, oblatano wiosną 1938r. Ponieważ wykonanie mechanizmu było trudne i pracochłonne, zrezygnowano z montowania go w samolotach seryjnych.

Trzeci prototyp LWS-3/III został oblatany jesienią 1938r. Zamontowano na nim inną osłonę silnika, trójłopatowe śmigło metalowe oraz nieco zmienioną osłonę kabiny. Został wystawiony w listopadzie 1938r. na XVI Międzynarodowym Salonie Lotniczym w Paryżu, gdzie zebrał pochlebne recenzje. Pod koniec 1938r. MSWojsk. zamówiło 200 egzemplarzy LWS-3 (czasem oznaczanych LWS-3A), dla których wzorem miał być trzeci prototyp. Planowano również stworzenie wersji LWS-3B przeznaczonej dla Bułgarii oraz wersji pływakowej LWS-3H.

UŻYCIE W WALCE

Produkcję seryjną "Mewy" uruchomiono w 1939r. Pierwsze 2 samoloty seryjne były gotowe do odbioru 2 IX 1939r., kolejnych 20 oczekiwało na przeróbkę piast śmigieł na dwuramienne (ostateczne zdecydowano się zastosować w LWS-3 śmigło dwułopatowe drewniane). 2 z tych samolotów przekazano 11 IX w Lubieniu Wielkim k. Lwowa 26 eskadrze obserwacyjnej Armii "Kraków" (jeden z nich był budowany jako dyspozycyjny dla Naczelnego Wodza). Jeden z nich został rozbity w Medyce podczas lądowania, a drugi został spalony 17 IX na lotnisku Zagwóźdź k. Stanisławowa z powodu braku możliwości ewakuacji. Dwie dalsze "Mewy" zostały przekazane 23 Eskadrze Obserwacyjnej i rozbite w następnych dniach. Prototyp LWS-3/I po wybuchu wojny ewakuowano z ITL do Łucka, gdzie przejęła go 15 IX przez 24 Eskadra Obserwacyjna. Został on zestrzelony podczas ataku na kolumnę wojsk niemieckich w okolicach Horodenki dwa dni później. Pozostałe, niezdolne do lotu, "Mewy" zdobyli Niemcy, a następnie przekazali na złom.

Konstrukcja: mieszana, dwumiejscowy górnopłat zastrzałowy. Kadłub kratownicowy, spawany z rur stalowych, przy silniku kryty blachą duralową, dalej płótnem. Płat drewniany, kryty sklejką. Stateczniki drewniane, stery spawane z rur stalowych. Podwozie klasyczne, stałe. Napęd stanowił silnik gwiazdowy 14-cylindrowy Gnome-Rhone 14 M5 Mars o mocy 537 kW (730 KM). Śmigło trójłopatowe metalowe lub dwułopatowe drewniane.

Uzbrojenie: 2 k.m. PWU wz. 36 kal. 7.9 mm pilota, stałe, umieszczone na goleniach podwozia i k.m. PWU wz. 37 kal. 7.9 mm, ruchomy, obserwatora, chowany w kadłub.