W 1938r., gdy okazało się, że przewidywany jako podstawowy samolot myśliwski lotnictwa polskiego PZL.38 "Wilk" ma znacznie słabsze osiągi od zakładanych, postanowiono rozpocząć prace nad jego ulepszoną odmianą o większych wymiarach, która otrzymała oznaczenie PZL.48 "Lampart". Nowy myśliwiec, mający w razie potrzeby spełniać też rolę bombowca nurkującego lub szturmowca miał otrzymać silniki gwiazdowe Gnome-Rhone 14M05 "Mars". Pracami konstrukcyjnymi kierowali inż. Wsiewołod Jakimiuk i inż. Franciszek Misztal.

We wrześniu 1939r. trwała budowa pierwszego prototypu "Lamparta". Zakładano, że pierwsze seryjne myśliwce trafią do eskadr w 1941r. Prace zostały przerwane przez wybuch wojny.

Powiększoną i zmodyfikowaną wersją rozwojową "Lamparta" miał być PZL.54 "Ryś".

Konstrukcja: całkowicie metalowy dwusilnikowy dolnopłat wolnonośny z podwójnym usterzeniem kierunku. Załoga- 2 osoby (pilot i tylny strzelec). Napęd stanowiły 2 silniki gwiazdowe 14-cylindrowe Gnome-Rhone 14M05 "Mars"o mocy 537 kW (730 KM) każdy.

Uzbrojenie: przewidywano 2 warianty:

·          2 działka kal. 20 mm oraz 4 stałe i 2 ruchome k.m. kal. 7,9 mm

·          8 stałych i 2 ruchome k.m. kal. 7,9 mm

Przewidywano, że samolot będzie przenosił 300 kg bomb.