Samolot PZL P.11, popularnie nazywany "jedenastką" lub "puławszczakiem", został zaprojektowany przez inż. Z. Puławskiego jako odmiana PZL P.6 dostosowana do silnika o większej mocy. Różnił się od niego ponadto wzmocnioną konstrukcją i sylwetką lepiej dopracowaną pod względem aerodynamicznym. Pierwszy prototyp PZL P.11/I został oblatany w sierpniu 1931r. już po śmierci konstruktora (prace nad myśliwcem kontynuowano pod kierunkiem inż. Wsiewołoda Jakimiuka). Z powodu opóźnienia dostawy przewidzianego dla prototypu silnika Skoda-Bristol Mercury zastosowano w nim francuski silnik gwiazdowy Gnome-Rhone Jupiter VII 9Asb o mocy 500 KM. W 1931r. prototyp ten zaprezentowano w Rumunii i Turcji.

W grudniu 1931r. był gotów drugi prototyp PZL P.11/II napędzany przez silnik gwiazdowy Skoda-Bristol Mercury IVA o mocy 575 KM. Po wprowadzeniu kilku zmian kpt. pil. J. Bajan zajął na nim 2 miejsce na III Międzynarodowym Meetingu Lotniczym w Zurychu. Następnie przeleciał do Lizbony, gdzie został zarekwirowany przez gubernatora wojskowego miasta. Należność miała być wypłacona w formie odszkodowania, Portugalia była zainteresowana również zakupem serii 45 samolotów. Transakcja nie doszła do skutku, PZL P.11/II wrócił do Polski, gdzie w 1936r. został rozbity w Bydgoszczy.

Trzeci prototyp PZL P.11/III oblatano w czerwcu 1932r. Napędzany był przez silnik Škoda-Bristol Mercury IVS2 o mocy 423 kW (575 KM). Na samolocie tym płk. pil. J Kossowski na zawodach National Air Races w Cleveland (USA) osiągnął największą prędkość maksymalną ze wszystkich prezentowanych myśliwców. Po wprowadzeniu kilku poprawek PZL P.11/III stał się wzorem dla wersji seryjnej oznaczonej PZL P.11a, której zbudowano serię 50 egzemplarzy.

Czwarty prototyp PZL P.11/IV wyposażono w silnik Gnome-Rhone Mistral 9 Kcr o mocy 550 KM i w grudniu 1932r. wystawiono na Salonie Lotniczym w Paryżu, gdzie wzbudził duże zainteresowanie. PZL P.11/II stał się wzorem dla wersji PZL P.11b, której 50 egzemplarzy wykonano na eksport do Rumunii. Było to pierwsze zagraniczne zamówienie na samoloty polskiej konstrukcji.

Na przełomie lat 1933/34 opracowano kolejną wersję oznaczoną PZL P.11c. Od PZL P.11a różniła się zastosowaniem mocniejszego silnika Bristol Mercury VIS2, zamontowaniem 2 dodatkowych k.m. w skrzydłach, obniżonym silnikiem i przedłużoną owiewką za głową pilota. Wprowadzone zmiany poprawiły osiągi samolotu, toteż został on skierowany do produkcji seryjnej. W latach 1935-36 zbudowano 175 egzemplarzy PZL P.11c.

·         PZL P.11f - wersja ta powstała na bazie PZL P.11c, w którym zamontowano silnik Gnome-Rhone Mistral 9 Kcr o mocy 550 KM. Licencję zakupiły rumuńskie zakłady IAR, gdzie w latach 1936-38 zbudowano 80 egzemplarzy tej wersji.

·         PZL P.11g "Kobuz" - wersja ta została opracowana w 1939r., gdy okazało się, że mający zastąpić w jednostkach bojowych starzejące się PZL P.11c, myśliwiec PZL.50 "Jastrząb" nie będzie w krótkim czasie wprowadzony do służby. Wobec zbliżającej się wojny postanowiono zmodyfikować samolot PZL P.11c wyposażając go w silnik PZL-Bristol Mercury VIII o mocy 840 KM oraz w zakrytą kabinę jak w PZL P.24. Prototyp został oblatany w sierpniu 1939r., na planowaną produkcję w Podlaskiej Wytwórni Samolotów było już jednak za późno.

Samoloty PZL P.11 weszły w 1936r. na wyposażenie wszystkich pułków lotniczych w kraju. Wobec fiaska projektu PZL P.38 "Wilk" i opóźnianiem się prac nad PZL.50 "Jastrząb", we wrześniu 1939r. 130 myśliwców tego typu stanowiło wraz z 31 PZL P.7 sprzęt polskiego lotnictwa myśliwskiego.

W Brygadzie Pościgowej znajdowało się 31 PZL P.11c i 13 P.11a, w lotnictwie poszczególnych armii: 79 P.11c i 7 P.11a. Mimo że znacznie ustępowały osiągami niemieckim samolotom, dzięki mniejszemu promieniowi skrętu polscy piloci mieli przewagę w walce kołowej. Podczas kampanii wrześniowej polskie lotnictwo myśliwskie uzyskało 150 zestrzeleń pewnych i 10 prawdopodobnych - najwięcej ppor. St. Skalski - 6 1/4 oraz ppor. H. Dudwał - 4. W walkach utracono 110 samolotów PZL P.11, około 50 ewakuowano do Rumunii. Zostały one wcielone do lotnictwa rumuńskiego, gdzie służyły najpierw w jednostkach bojowych, a następnie jako treningowe. Ponadto jeden PZL P.11 znalazł się na Węgrzech a dwa na Łotwie. Dwa PZL P.11c zostały zdobyte przez Niemców, jeden z nich przetrwał wojnę i obecnie znajduje się w Muzeum Lotnictwa w Krakowie. 

Konstrukcja: całkowicie metalowy górnopłat zastrzałowy, wyposażony w tzw. płat Puławskiego. Podwozie klasyczne dwukołowe stałe. Napęd stanowił silnik gwiazdowy 9 cylindrowy: 

·         P.11a - Škoda-Bristol Mercury IVS2 o mocy 423 kW (575 KM); 

·         P.11b i f - Gnome-Rhone Mistral 9 Kcr o mocy 550 KM;

·         P.11c - Škoda-Bristol Mercury VIS2 o mocy 464 kW (630 KM),

·         P.11g - PZL Bristol Mercury VIII o mocy 618 kW (840 KM).

Uzbrojenie:  P.11a i b - 2 k.m. kal. 7.7 mm; P.11c, g i f  - 4 k.m. kal. 7.9 mm. Samolot mógł przenosić 50 kg bomb.

 


                     

 
                            Jeden z prototypów PZL P.11


                       

                        ''Jedenastka'' na salonie lotniczym w Paryżu


                    

                           P.11 w słuzbie 111 eskadry


                   

                     Zachowany egzemplarz P.11c w krakowskim Muzeum Lotnictwa

 
               

                      Ten sam egzemplarz samolotu na wystawie w Warszawie w 1954r.



            


                                          P.11c w 131 eskadrze


  
  
 

                                     P.11c w barwach rumuńskiego lotnictwa - lato 1942 r.